اخبار دانشگاها

دانشگاه شهيد بهشتي يكي از دانشگاه‌هاي دولتي معتبر ايران است كه در منطقهٔ اوين، غرب ولنجك و شرق دركه در شمال غربي شهر تهران واقع شده‌است.[۲] دانشگاه شهيد بهشتي هم اكنون داراي ۱۹ دانشكده، ۳ پرديس و ۱۶ پژوهشكده و مركز مطالعاتي و تحقيقاتي است. در حال حاضر سيد حسن صدوق رياست اين دانشگاه را به عهده دارد.

اين دانشگاه در سال ۱۳۳۸ با نام دانشگاه ملي ايران به‌دستور محمدرضا شاه پهلوي و توسط علي شيخ‌الاسلام تأسيس شد[۳] و تا پيش از سال ۱۳۶۲ با اين نام خوانده مي‌شد. علي‌رغم افتتاح رسمي در اسفندماه ۱۳۳۹، پذيرش دانشجو در مهرماه ۱۳۳۹ و توسط دانشكده‌هاي معماري و شهرسازي و علوم بانكداري كه اولين دانشكده‌هاي دانشگاه بودند انجام شد. در خرداد ماه سال ۱۳۶۲ ستاد انقلاب فرهنگي وقت با تغيير نام دانشگاه از «دانشگاه ملي ايران» به «دانشگاه شهيد بهشتي» موافقت كرد.

آذر ۱۳۳۳ شاه پس از كودتا سفري به آمريكا انجام داد. در اين سفر علي شيخ‌الاسلام به‌عنوان نمايندهٔ دانشجويان ايراني سخنراني كرد و پيشنهاد تأسيس دانشگاه ملّي را به‌عنوان راهكاري براي جلوگيري از خروج جوانان ايراني از كشور براي تحصيل به شاه ارائه كرد كه مورد موافقت قرار گرفت.

بايد توجه داشت كه نام ملّي در زمان حكومت پهلوي به مؤسسات آموزشي اطلاق مي‌شد كه غيردولتي بودند و به‌وسيلهٔ دريافت شهريه از متقاضيان آموزش و خارج از بودجه دولت اداره مي‌شدند.

پس از آن با حكم شاه دكتر شيخ الاسلام مأمور شد در اروپا و آمريكا دربارهٔ دانشگاه‌هاي غيردولتي مطالعه كند. در سال ۱۳۳۸ در ديداري كه بين شاه و چند تن از استادان دانشگاه كه در رأس آن‌ها جهانشاه صالح رئيس دانشگاه تهران قرار داشت، بار ديگر پيشنهاد تأسيس دانشگاه ملي مطرح شد. هر چند از نتايج اين مذاكرات اطلاعي در دست نيست. در همين سال شيخ الاسلام به ايران بازمي‌گردد و با كسب موافقت نهايي محمدرضا پهلوي دهم آذر ۱۳۳۸ «دبيرخانهٔ دانشگاه ملي» را در خانهٔ خود در خيابان رامسر به طور غيررسمي به‌راه مي‌اندازد.

۲۹ اسفند ۱۳۳۸ با فرمان شاه و موافقت حسين علا، «وزير دربار»، دبيرخانهٔ دانشگاه ملي به ساختماني واقع در خيابان پاستور پلاك ۵۷ منتقل مي‌شد. اين ساختمان از املاك وزارت دربار بود كه در اختيار شجاع‌الدين شفا رئيس كميتهٔ تهيهٔ مقدّمات جشن‌هاي ۲۵۰۰ ساله بود. كار دبيرخانه تهيهٔ اطلاعاتي مربوط به‌سوابق تحصيلي فارغ التحصيلان بيكار اروپا و آمريكا و تهيهٔ مقدمات تأسيس دانشگاه بود.

با آشكار شدن انديشهٔ تأسيس دانشگاه ملّي مخالفت‌هاي زيادي با آن در مجامع دانشگاهي آغاز شد. كساني مانند «احمد فرهادي» رئيس دانشگاه تهران و «ميمندي‌نژاد» رئيس دانشكدهٔ دامپزشكي و عبدالله رياضي رئيس دانشكدهٔ فني و رئيس مجلس شوراي ملي از مخالفان سرسخت تأسيس اين دانشگاه بودند. ميمندي‌نژاد در مصاحبه‌اي كه در تاريخ ۱۱/۱۲/۱۳۳۸ در روزنامهٔ كيهان منتشر شد فكر تأسيس دانشگاه ملّي را انديشه‌اي نابجا دانست و گفت: «دانشگاه تهران هنوز كامل نشده‌است اگر ملّت فكر تأسيس دانشگاه ملّي (غيردولتي) هستند كه مي‌تواند وضع دانشگاهي را بهتر سازد، بايد همين دانشگاه موجود را ترّقي و تكامل دهد.»

علي‌رغم مخالفت‌هاي فراوان با حمايت پهلوي دوم تأسيس دانشگاه ملّي با جديت پيگيري شد. هيئت مؤتمنين دانشگاه با عضويت وزير دربار شاهنشاهي – كه در آن زمان حسين علا بود – مدير عامل بنياد پهلوي، وزير فرهنگ يك نفر از نمايندگان مجلس سنا، دو نفر از نمايندگان مجلس شوراي ملي، مدير كل بانك ملي ايران رئيس اتاق بازرگاني رئيس دانشگاه ملي ايران و حداقل سه نفر از شخصيت‌هاي علمي اقتصادي كشور تشكيل شد. در سال ۱۳۳۹ اساسنامهٔ دانشگاه توسط هيئت مؤتمنين تصويب شد. در ۸ آبان ۱۳۳۹ اين اساسنامه مورد تصويب شوراي عالي فرهنگ قرار گرفت.

اساسنامه دانشگاه ملي داراي پنج فصل و بيست و دو ماده بود. براساس ماده نخست نام دانشگاه «دانشگاه ملي ايران» و براساس مادهٔ دوم مقر اصلي آن تهران بود. به موجب مادهٔ سوم اساسنامه دانشگاه، اين دانشگاه از تاريخ تأسيس داراي دو دانشكدهٔ بانكداري و علوم مالي اقتصادي و دانشكدهٔ معماري بود.[نيازمند منبع]
سال‌هاي اوليه

در پي انتشار اساسنامهٔ دانشگاه، خبر پذيرش ۲۰۰ نفر دانشجو براي اولين سال تحصيلي در دو دانشكده اعلام شد. دانشگاه ملي از نيمهٔ دوم مهر ۱۳۳۹ در يك ساختمان استيجاري نزديك دوراهي يوسف آباد دانشگاه ملي فعاليت خود را آغاز كرد. در ۲۵ بهمن ۱۳۳۹ مراسم افتتاح دانشگاه ملي با حضور شاه و فرح پهلوي برگزار شد.

در سال‌هاي اوليهٔ تأسيس دانشگاه ملي دريافت شهريه از دانشجويان مهم‌ترين منبع تأمين هزينه‌هاي دانشگاه ملّي محسوب مي‌شد، اگر چه مبالغي كمك دولتي نيز توسّط دانشگاه دريافت مي‌شد.

بعد از چند سال با موافقت شاه و دستور حسن ارسنجاني وزير كشاورزي وقت يك ميليون و پانصد هزار متر از زمين‌هاي سعادت آباد و ۱۰ هزار متر از زمين‌هاي بالاي ميدان ونك و ۷۰ هزار متر زمين خالصه مجاور اوين دركه براي اجراي ساختمان دانشگاه ملي در نظر گرفته مي‌شود. مراسم كلنگ زني عمليات ساختماني دانشگاه ملي با حضور فرح پهلوي، علي شيخ الاسلام، انوشيروان پويان، هوشنگ نهاوندي و تعدادي از شخصيت‌هاي علمي كشور در منطقه بالاي اوين دركه برگزار شد.

كانون مترقي كه حسنعلي منصور در سال ۴۲ تشكيل داد از جمله كانون‌هاي سياسي بود كه از قبل پي‌ريزي فرهنگي و علمي شده بود.

شيخ‌الاسلام كه دانشگاه ملي را بنا گذاشت به تدريج كساني كه در آمريكا تحصيل كرده بودند را به دانشگاه كشاند. اعضاي هيئت علمي اوليه اين دانشگاه كم و بيش دانش‌آموختگان آمريكايي بودند. در اين نهاد، شيخ‌الاسلام سعي داشت بخشي از جامعهٔ نخبگان ايراني را كه عمدتاً از طبقه متوسط جامعه بودند به آنجا بكشاند. حالا تصور كنيد جامعه علمي دانشگاه ملي عمدتاً دانش‌آموختگان آمريكا بودند، دانشجويان از افراد متمول و طبقهٔ متوسط جامعه در كنار هم گرد آمده بودند كه در واقع جامعهٔ جديدي از طبقهٔ سياسي آن زمان را تشكيل دادند.[۴]

با تمام اين مسائل دانشگاه ملي ايران به دليل نوپا بودن و نيز دريافت شهريه در اولويت‌هاي مرتبه پايين متقاضيان تحصيلات دانشگاهي (به جز افرادي كه از تمكن مالي برخوردار بودند) قرار مي‌گرفت.

در مدت پنج سال رياست شيخ الاسلام علاوه بر دانشكدهٔ اقتصاد و معماري دانشكده پزشكي ۱۳۴۰ زبان‌هاي خارجي ۱۳۴۱، علوم ۱۳۴۲، دندانپزشكي ۱۳۴۴، راه‌اندازي شد. پس از شيخ الاسلام، عبدالعلي جهانشاهي و سپس علي اكبر بينا به رياست دانشگاه ملي منصوب شد. در زمان رياست بينا دانشكدهٔ حقوق راه‌اندازي شد. پس از وي محمد علي مجتهدي (مؤسس دانشگاه صنعتي شريف) و سپس انوشيروان پويان به رياست دانشگاه ملي منصوب شدند. پس از پويان نيز به ترتيب احمد هوشنگ شريفي، عباس صفويان و احمد قرشي رياست دانشگاه را بر عهده گرفتند. در اين سال‌ها دانشكدهٔ علوم زمين و دانشكده جامع انفورماتيك و دانشكدهٔ روان‌شناسي ساخته و وارد دايرهٔ مراكز علمي كشور شد.

مهترين تحول در تاريخ دانشگاه در سال ۱۳۵۳ رقم خورد، هنگامي كه دولت وقت به پشتوانهٔ درآمدهاي نفتي اقدام به پرداخت شهريهٔ موسسات آموزشي ملي (خصوصي) و رايگان كردن آنها نمود. اين امر سبب شد تا بافت دانشجويي دانشگاه از انحصار طبقهٔ مرفه و بالاي جامعه خارج شده و دانشجويان از طبقات مختلف و شرايط گوناگون از طريق كنكور سراسري وارد اين دانشگاه شوند و بدين ترتيب دانشگاه عملاً به صورت يك دانشگاه عمومي مانند ساير دانشگاه‌ها درآمد.[نيازمند منبع]
تغييرات پس از انقلاب اسلامي

پس از پيروزي انقلاب اسلامي در سال ۱۳۵۸ به موجب قانوني كه در شوراي انقلاب تصويب شد دانشگاه ملي، دانشگاهي دولتي اعلام شد (قبل از پيروزي انقلاب اسلامي دانشگاه غيردولتي و خصوصي محسوب مي‌شد) و در خرداد ماه سال ۱۳۶۲ ستاد انقلاب فرهنگي وقت با تغيير نام دانشگاه از «ملي ايران» به «شهيد بهشتي» موافقت كرد.[نيازمند منبع]

در سال ۱۳۶۴ براساس مصوبهٔ دولت جمهوري اسلامي مبني بر تأسيس وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي، مراكز درماني و دانشكده‌هاي پزشكي و پيراپزشكي از دانشگاه منفك و بعد از ادغام با برخي از مراكز آموزشي ديگر و با نام دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي فعاليت خود را آغاز كردند.[نيازمند منبع]
جايگاه دانشگاه در رتبه‌بندي‌هاي معتبر بين‌المللي

براساس جديدترين رتبه‌بندي دانشگاه‌هاي دنيا در سال ۲۰۱۶ و بر اساس نظام رتبه‌بندي (كاكارلي سيموندز) QS، دانشگاه شهيد بهشتي پس از دانشگاه‌هاي شريف، علم وصنعت، اميركبير و تهران، در رتبه پنچم ملي و در رتبه ۷۰۱+ قرار گرفت.[نيازمند منبع]

همچنين بر اساس نظام رتبه‌بندي تايم (Time Higher Education) در سال ۲۰۱۶، دانشگاه شهيد بهشتي توانست در رتبه ۸۰۱+ قرار گيرد. همچنين بر اساس آخرين نتايج نظام رتبه‌بندي سال ۲۰۱۵ لايدن كه در كشور هلند انجام مي‌شود، ۱۳ دانشگاه ايراني ميان ۷۵۰ دانشگاه برتر جهان مورد رتبه‌بندي قرار گرفته است. در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ اين دانشگاه به ترتيب در رتبه‌هاي ۶۶۸ و ۵۸۴ قرار گرفت. اين ميزان رشد (۸۴ پله رشد در يكسال) بالاترين ميزان جهش علمي در دانشگاه‌هاي كشور محسوب مي‌شود
قطب‌هاي علمي پژوهشي در دانشگاه شهيد بهشتي

پلاسما و كاربردهاي آن (مدير قطب: دكتر بابك شكري)
توسعه پايدار محيط جغرافيايي
خانواده ايراني و اسلامي (مدير قطب: دكتر محمدعلي مظاهري تهراني)
طراحي شهري در بافت‌هاي تاريخي با ارزش (مدير قطب: دكتر علي غفاري)
فوتونيك (مدير قطب: دكتر محمد مهدي طهرانچي)
كاتاليست (مدير قطب: دكتر مصطفي محمد پور اميني)
معماري اسلامي

افراد
رؤسا

نام مديران دانشگاه شهيد بهشتي از ابتدا تا كنون به شرح زير است:

علي شيخ الاسلام: علي شيخ الاسلام بنيانگذار دانشگاه، از اسفند ماه سال ۱۳۳۸ تا آبان ماه سال ۱۳۴۴ رياست دانشگاه را بر عهده داشت. وي حدود ۵ سال رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود. فرخ‌رو پارسا، در سال‌هاي آغازين كار دانشگاه، عهده‌دار سِمَت مدير كلي دبيرخانه دانشگاه ملي ايران بود كه با اين سِمَت وي نخستين مدير كل زن در ايران شد.
عبدالعلي جهانشاهي: عبدالعلي جهانشاهي از آذر ۱۳۴۴ تا خرداد ۱۳۴۵ به عنوان رئيس دانشگاه فعاليت مي‌كرد. وي نزديك به هفت ماه رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود.
علي اكبر بينا: علي بينا از خرداد ۱۳۴۵ تا بهمن ۱۳۴۶ بر كرسي رياست دانشگاه شهيد بهشتي تكيه زد. وي كمتر از ۲ سال در اين سمت فعاليت كرد.
محمد علي مجتهدي: محمد علي مجتهدي از اسفند ۱۳۴۶ تا مرداد ۱۳۴۷ رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود. وي تنها پنج ماه در اين پست ماندگار شد.
انوشيروان پويان: انوشيروان پويان از شهريور سال ۱۳۴۷ تا شهريور ماه سال ۱۳۵۲ رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود. وي در حدود ۵ سال در رياست اين دانشگاه باقي‌ماند.
احمد هوشنگ شريفي: احمد هوشنگ شريفي از شهريور ۱۳۵۲ تا ارديبهشت ۱۳۵۳ به عنوان رئيس دانشگاه شهيد بهشتي كار مي‌كرد. وي كمتر از هشت ماه در اين پست باقي‌ماند.
عباس صفويان: عباس صفويان از خرداد ۱۳۵۳ تا شهريور ۱۳۵۶ رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود. وي ۳ سال رئيس اين دانشگاه بود.
احمد قريشي: احمد قريشي از شهريور ۵۶ تا مهر ۵۷ به عنوان رئيس دانشگاه شهيد بهشتي فعاليت مي‌كرد. وي حدود يك سال در سمت خود باقي‌ماند.
عبدالعلي جهانشاهي: عبدالعلي جهانشاهي از مهر ۵۷ تا بهمن ۵۷ تنها به مدت چهار ماه رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود.
عبدالصمد تقي‌زاده: عبدالصمد تقي‌زاده از اسفند ۵۷ تا آبان ۵۹ رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود. وي نزديك به ۲ سال بر اين دانشگاه رياست كرد.
احمد اصغريان جدي: احمد اصغريان جدي از آبان ۱۳۵۹ تا آذر ۱۳۶۰ رياست بر دانشگاه شهيد بهشتي را تجربه كرد. وي يك سال رئيس اين دانشگاه بود.
محمد حسن احمدي: محمد حسن احمدي تنها ۱۱ ماه رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود. وي از آذر ۱۳۶۰ تا آبان ۱۳۶۱ (۱۱ ماه) رئيس اين دانشگاه بود.
احمد فرمد: احمد فرمد از آبان ۱۳۶۱ تا آبان ۱۳۶۳ رئيس دانشگاه شهيد بهشتي بود. وي ۲ سال در اين سمت فعاليت كرد.
هادي نديمي: هادي نديمي شايد در ميان روساي دانشگاه‌هاي سراسري ايران داراي بالاترين ركورد ماندگاري بر پست رياست باشد. نديمي از آبان ماه سال ۱۳۶۳ تا بهمن سال ۱۳۸۴ (بيش از ۲۱ سال) رياست دانشگاه شهيد بهشتي را بر عهده داشت تا اين دانشگاه مدت مديدي از ثبات مديريت برخوردار باشد. نديمي بهمن ماه سال ۸۴ در حالي كه شايعات زيادي دربارهٔ بركناري و يا استعفاي وي وجود داشت با حميد لطيفي تعويض شد.
حميد لطيفي: حميد لطيفي از بهمن ۱۳۸۴ تا مهر ۱۳۸۶ رياست دانشگاه شهيد بهشتي را عهده‌دار شد. وي ۲ سال در اين پست باقي‌ماند. در اواخر مهرماه ۸۶ دكتر لطيفي توسط وزير وقت علوم دكتر زاهدي بركنار شد.
احمد شعباني: احمد شعباني از مهر ۸۶ تا ارديبهشت ۱۳۹۱ رئيس بود.
محمدمهدي طهرانچي: محمد مهدي تهرانچي از ارديبهشت ۱۳۹۱ رياست دانشگاه شهيد بهشتي را با حكم كامران دانشجو به عهده گرفت و تا بهمن ۱۳۹۵ در اين سمت بود. [۵]

سيد حسن صدوق

دانشكده‌ها، پژوهشكده‌ها و مراكز مطالعاتي و تحقيقاتي
قله توچال از دانشكده ادبيات

دانشكده ادبيات و علوم انساني
دانشكده الهيات و اديان
دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي
دانشكده حقوق
دانشكده علوم اقتصادي و سياسي
دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي
دانشكده علوم رياضي
دانشكده علوم زمين
دانشكده علوم و فناوري زيستي
دانشكدهٔ مديريت و حسابداري
دانشكدهٔ معماري و شهرسازي
دانشكدهٔ مهندسي برق
دانشكدهٔ مهندسي فناوري‌هاي نوين
دانشكده مهندسي مكانيك و انرژي
دانشكدهٔ مهندسي و علوم كامپيوتر
دانشكدهٔ مهندسي هسته‌اي
دانشكدهٔ پرستاري و مامايي
دانشكده شيمي
دانشكده دندانپزشكي
دانشكده مهندسي عمران، آب و محيط زيست
پژوهشكده ليزر و پلاسما
پژوهشكده گياهان و مواد اوليه دارويي
پژوهشكده خانواده
پژوهشكده علوم محيطي
پژوهشكده اعجاز قرآن
پژوهشكده علوم شناختي و مغز
پژوهشكده فضاي مجازي
پژوهشكده مطالعات بنيادين علم و فناوري
پژوهشكده منطقه‌اي
مركز اسناد و تحقيقات دانشكده معماري و شهرسازي
مركز تحقيقات اقتصاد اسلامي
مركز مطالعات سنجش از راه دور و GIS
مركز تحقيقات وقف
مركز تحقيقات پروتئين
مركز پژوهشي استحصال آب از منابع غيرمتعارف
مركز تحقيقات حقوق بشر، صلح و دموكراسي

پرديس‌ها

پرديس فني و مهندسي شهيد عباسپور (تهرانپارس)
پرديس بين‌الملل دانشگاهي (اكباتان)
پرديس علمي، تحقيقاتي زيرآب (مازندران)

دانش آموختگان سرشناس

ميرحسين موسوي – پنجمين و آخرين نخست‌وزير ايران از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸
زهرا رهنورد – نويسنده، روزنامه‌نگار و هنرمند اهل ايران و رئيس دانشگاه الزهرا (۱۳۸۵–۱۳۷۷)
نسرين ستوده -حقوقدان، وكيل دادگستري و فعال اجتماعي كه از ۱۳ شهريور ۱۳۸۹ تا ۲۷ شهريور ۱۳۹۲ به اتهام «اقدام عليه امنيت ملي»، در بازداشتگاه اوين به سر برد.
معصومه ابتكار – معاون رئيس جمهور و رياست سازمان حفاظت محيط زيست در دولت‌هاي هفتم، هشتم و يازدهم
آزاده نامداري – مجري تلويزيون صدا و سيماي ايران
نيوشا ضيغمي -بازيگر زن ايراني است. وي دانش‌آموخته رشته روانشناسي كودك در دانشگاه شهيد بهشتي است.
حسن سبحاني – دكتراي علوم اقتصادي، استاد تمام اقتصاد دانشگاه تهران و نماينده دوره‌هاي پنجم، ششم و هفتم مجلس شوراي اسلامي
سيد محمد بهشتي شيرازي – رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، عضو شوراي عالي ميراث فرهنگي و گردشگري و رئيس كميته ملي ايكوم ايران است.
عبدالعلي بازرگان – روزنامه‌نگار، نويسنده آثار سياسي و مذهبي، عضو نهضت آزادي و از منتقدان حكومت پهلوي و جمهوري اسلامي ايران است.
محسن سازگارا -فعال سياسي، روزنامه‌نگار و پژوهشگر دانشگاه است كه در دهه ۱۳۸۰ دو بار به دليل اقدام عليه امنيت ملي زنداني شد و سپس به آمريكا مهاجرت كرد.
جواد اطاعت – سياستمدار و استاد علوم سياسي دانشگاه شهيد بهشتي است.
شهيندخت مولاوردي – حقوق‌دان، فعال سياسي اصلاح طلب، پژوهشگر و فعال امور زنان، معاون رئيس‌جمهور ايران در امور زنان و خانواده، دبيركل جمعيت حمايت از حقوق بشر زنان، مسئول كميته حقوقي ائتلاف اسلامي زنان و عضو جبهه مشاركت ايران اسلامي است.
علي نوبخت حقيقي – پزشك ايراني و نماينده تهران، ري، شميرانات، اسلامشهر و پرديس، در مجلس شوراي اسلامي است كه رياست كميسيون بهداشت و درمان مجلس را برعهده دارد. او برادر محمدباقر نوبخت، سخنگوي دولت يازدهم و رئيس سازمان مديريت و برنامه‌ريزي ايران است.
كوروش يغمايي – آهنگساز، آواز خوان، نوازنده و تنظيم‌كنندهٔ ايراني و نوازندهٔ چيره‌دست گيتار الكتريك و بنيان‌گذار موسيقي راكدر ايران است. وي همچنين در رشتهٔ جامعه‌شناسي تحصيل كرده‌است.
عليرضا دبير – كشتي‌گير آزادكار ايراني و قهرمان سابق جهان و المپيك بوده و همچنين عضو دوره سوم و چهارم شوراي شهر تهران است.
فريدون عباسي – فيزيكدان ايراني و رئيس سابق سازمان انرژي اتمي جمهوري اسلامي ايران است. وي عضو هيت علمي دانشكده مهندسي هسته‌اي دانشگاه شهيد بهشتي مي‌باشد.

پايگاه نشر دانش[۶]

پايگاه نشر دانش دانشگاه شهيد بهشتي با هدف ارائهٔ همهٔ محتواهاي دانشي اين دانشگاه در فضاي وب آماده شده است. راه‌اندازي اين سامانه كمك مي‌كند تا كليه پژوهش‌ها و فعاليت‌هاي توليد دانش در دانشگاه شهيد بهشتي ساماندهي شده، هزينه‌هاي جانبي توليد محتوا كم شود و بتوان اين هزينه را براي افزايش كيفيت محتوايي به كاربرد. به كمك اين پايگاه محققين و دانشجويان مي‌توانند به راحتي به محتواي همه نشريات علمي اين دانشگاه، دسترسي داشته و از آن‌ها استفاده كنند. همچنين امكان خريد و ارسال سفارش كتاب‌هاي چاپ شده توسط انتشارات دانشگاه نيز براي همه وجود دارد. به زودي محتواي پايان‌نامه‌هاي دانشگاه، همايش‌ها و كنفرانس‌هاي علمي برگزار شده در دانشگاه و ديگر توليدات علمي دانشگاه در اين پايگاه قرار خواهد گرفت.[نيازمند منبع]
سالن همكف دانشكدهٔ ادبيات و علوم انساني
مؤسسهٔ توسعهٔ گوهرشناسي ايران

مؤسسه توسعه گوهرشناسي دانشگاه شهيد بهشتي با همراهي اتحاديهٔ طلا و جواهر و مركز توسعه و پژوهش صنايع نوين وزارت صنعت، معدن و تجارت تعريف و به‌عنوان يك واحد فناور از ابتداي مهرماه سال ۱۳۹۲ فعاليت خود را در دانشگاه شهيد بهشتي آغاز نمود. در اين مؤسسه پژوهش‌هاي علمي، خدمات آزمايشگاهي و آموزش در زمينهٔ طلا، كاني‌ها و سنگ‌هاي قيمتي از ابتدائي‌ترين مراحل اكتشاف آن‌ها تا استخراج، فراوري و تجارت انجام مي‌شود. مؤسسهٔ توسعهٔ گوهرشناسي ايران با مشاركت محققان دانشگاهي و صاحب نظران تجارت سنگ‌هاي قيمتي با هدف ايجاد يك مركز كاملاً تخصصي بنيان گذاشته شده است.[۷][۸]

دوره‌هاي مجازي دانشگاه شهيد بهشتي تهران

دوره‌هاي مجازي دانشگاه شهيد بهشتي تهران يكي از معتبرترين دوره‌ها در ايران و در سطح خاورميانه مي‌باشد. مدرك دوره‌هاي مجازي اين دانشگاه در تمامي دانشگاه‌هاي معتبر دنيا پذيرفته مي‌شود و از اعتبار بسيار خوبي برخوردار است. اين دوره‌ها براي كساني كه شاغل هستند و يا وقت كافي در اختيار ندارند بهترين گزينه مي‌باشد. علاقه‌مندان جهت پذيرفته شدن در اين دوره‌ها بايد در آزمون كارشناسي ارشد دانشگاه دولتي شركت نمايند و در صورتي كه در اين آزمون مجاز شوند مي‌توانند نسبت به انتخاب اين دانشگاه اقدام نمايند. در حال حاضر اين دانشگاه در رشته‌هاي مهندسي معماري كامپيوتر، مهندسي نرم‌افزار كامپيوتر، مديريت فناوري اطلاعات، حساب داري و علوم كامپيوتر از طريق آزمون كارشناسي ارشد دولتي دانشجو مي‌پذيرد. براي پذيرفته شدن در اين دانشگاه حداكثر بايد رتبهٔ ۱۵۰ را در آزمون كارشناسي ارشد رشتهٔ مربوطه كسب نماييد.[نيازمند منبع]
امكانات آموزشي و رفاهي
خوابگاه كوي پسران
خوابگاه كوي پسران
خيابان دانشكدهٔ ادبيات و علوم انساني

پارك علمي-تحقيقاتي زير آب شهرستان سوادكوه مازندران (سال تأسيس ۱۳۸۱)؛
كتابخانهٔ مركزي و مركز اسناد (سال تأسيس ۱۳۳۹)؛
گروه معارف اسلامي (سال تأسيس ۱۳۶۰)؛
خوابگاه‌ها:
مجتمع خوابگاه‌هاي كوي دختران (داخل دانشگاه)؛
مجتمع خوابگاه‌هاي كوي پسران (داخل دانشگاه)؛
مجتمع دانش‌پژوهان دانشگاه شهيد بهشتي (متأهلان)؛
خوابگاه قائم مقام فراهاني ويژهٔ پسران؛
خوابگاه ولي‌عصر، ويژهٔ پسران؛
خوابگاه رنجبران، ويژهٔ پسران؛ (پرديس فني و مهندسي عباسپور)
خوابگاه رستگار، ويژهٔ پسران؛ (پرديس فني و مهندسي عباسپور)
خوابگاه بلوار كشاورز، ويژهٔ دختران؛
خوابگاه رستاك، ويژهٔ دختران؛
وب‌گاه رايانه (سال تأسيس ۸۴–۸۳)؛
ادارهٔ بهداشت، امور درمان و دانشجويان؛
مركز خدمات مشاوره‌اي؛
ادارهٔ تربيت بدني؛
مديريت امور فرهنگي و فوق برنامه:
كانون‌هاي دانشجويي (كانون علم و دين، كانون ايران‌شناسي، …)؛
تشكل‌هاي دانشجويي؛
نشريات دانشجويي؛
انجمن‌هاي علمي دانشجويي (آمار، زيست، آباداني روستا، …)؛
ستادهاي فرهنگي؛
ادارات فرهنگي.

برند دانشگاه شهيد بهشتي